Ի՞նչ արդյունք կարող են տալ հայ-ադրբեջանական բանակցությունները Թուրքիայում՝ հայասպան պետության հովանու ներքո։ Պարզ է՝ Հայաստանի համար ոչ մի դրական արդյունք, այլ միայն հերթական զիջումներ ու նվաստացումներ։ Թշնամական պետությունում՝ Թուրքիայում, նրա հայատյաց դաշնակցի՝ Ադրբեջանի հետ ՀՀ ներկայացուցիչների (հատկապես՝ արտգործնախարարի) հանդիպումն ու բանակցություններն արդեն իսկ ազգային նվաստացում ու խայտառակություն են։

Տեսեք՝ թռչունների մոտ ինչ գեղեցիկ հարմոնիա կա։ Նրանք իրենցից մեկին, որ տիրապետում է տարածության և շարժման հմտություններին, ընտրում են որպես ուղղորդող։ Բացի այդ, թռչունները, երամով կազմակերպվելով, ստեղծում են ընդհանուր աէրոդինամիկա, որն զգալիորեն բարձրացնում է յուրաքանչյուրի թռիչքային արդյունավետությունը։

Եվ ոչ ոք հարց չի տա՝ եթե թշնամու ձեռքում՝ գերության մեջ, հնարավոր է պարբերաբար բարոյախրատական և մոտիվացիոն նամակներ գրել և ձայնային հաղորդումներ ուղարկել, հապա մնացյալ երկու տասնյակ և ավել գերիները ինչու՞ չեն օգտվում նման հնարավորությունից:

Պատմությունը շատ օգտակար առարկա է։ Եթե հայերը մի փոքր ավելի լավ իմանային հայոց պատմությունը, ապա այսօր այդքան չէին զարմանա Հռոմի պապի և Վատիկանի խորքային հակահայկականությունից՝ մասնավորապես հայասպան պետության՝ Ադրբեջանի հետ ջերմ հարաբերություններ ունենալուց, հայոց պատմությունը կեղծողներին խրախուսելուց և հարթակ տրամադրելուց, Ադրբեջանում հայոց ցեղասպանության հետքերը սրբելու ջանքերից, ինչպես նաև Հայաստանի Հանրապետության և նրա ժողովրդի անվտանգության շահերը վաճառելու պատրաստակամությունից։

Այսօր Սուրբ Հարությանը նախորդող կիրակի օրն է և մեր Եկեղեցին նշում է Ծաղկազարդը։ Այս տոնը խորհրդանշում է Քրիստոսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ և զուգադիպում է գարնան սկզբի հետ: Տոնը կարծես գալիս է՝ թարմություն ու գարուն բերելու մեր սրտերին։

Աշխարհի գործերում առավելագույն հաջողության հասնելու պայմանը նշանակալից, ազդեցիկ ու կարևոր լինելն է, որին, իրենց հնարավորությունների սահմաններում, ձգտում են բոլորը՝ մարդկանցից սկսած մինչև պետություններն ու դրանց տարբեր ձևերի միությունները։

Ես գիտեմ, թե ինչու են մարդիկ որևէ սովորական օր արթնանում տխուր աչքերով, նայում աշխարհին ոչ այնպես, ինչպես երեկ, և չեն գտնում շարքային մի սուտ մտերիմներին համոզելու համար: Այդպես մոռացված ցավն է արթնանում:

արաբաթը Անթալիայում թուրքերից ու ադրբեջանցիներից արդեն ոչ թե խաղաղություն է մուրում, այլ խաղաղության մասին ակնարկ։

Հողատու նիկոլը գնացել է Նռնաձոր ու փոքրաթիվ այս գյուղի բնակիչների ականջից լապշա է կախում, թե բա «երկաթգիծը, որ բացենք ձեր նուռը կծախեք տոննեքով»։

Փաշինյանի հրապարակային ելույթների ու դրսևորումների շարքում, ինչ խոսք, արժե առանձնացնել նրա գլխավորած կառավարության նիստերն ու այդ նիստերում ունեցած ելույթները: Եթե Խորհրդային Միության անծայրածիր տարածքի տարբեր բնակավայրերում եղած մեծ ու փոքր ճաշարաններում, հանրային սննդի կետերում, ի դեպ՝ Անաստաս Միկոյանի թեթև ձեռքով, յուրաքանչյուր հինգշաբթին «ձկան օր» էր, ապա ինքնիշխան Հայաստանում հինգշաբթին կառավարության նիստում Փաշինյանի էքսցենտրիկ ելույթների օր է: